Grenzen sturen onze beweging. Ze bepalen wie en wat waarheen kan, of net niet. Voor sommige mensen is de wereld als een dorp, terwijl duizenden andere mensen het leven laten aan de buitengrenzen van Europa. Diezelfde grenzen sturen ook ons denken. We kunnen ons niet inbeelden dat grenzen heel anders zouden zijn dan we ze nu kennen. Wie pleit voor open grenzen zet zichzelf buiten het debat. Kunnen we afscheid nemen van onze kijk op grenzen? En waarom is dat zo moeilijk?

• Naima Charkaoui studeerde politieke wetenschappen aan de Universiteit Gent. Ze werkt sinds 2001 rond mensenrechten, ongelijkheid en racisme. Momenteel werkt ze in het veld van internationale solidariteit, daarvoor in de kinderrechtensector en eerder stond ze ruim 10 jaar aan het hoofd van het Minderhedenforum. Ze publiceerde enkele boeken: ‘Racisme, over wonden en veerkracht’ (ook vertaald in het Frans als ‘Le racisme, une histoire de blessures et de résilience)’, ‘Het opengrenzenmanifest’ en het kinderboek ‘Racisme, stop de pijn’ (i.s.m. Ikrame Kastit en Uit de Marge).