Veel Europeanen geloven nog steeds dat de utopie uit de wereldgeschiedenis verdween met de val van de Muur in 1989. Niets is minder waar. De utopische fakkel werd toen met veel bravoure overgenomen door het neoliberalisme dat zichzelf succesvol presenteerde als de eeuwige overwinnaar van de zoektocht naar een economisch samenlevingsmodel dat rijkdom en democratie voor iedereen zou produceren. Het tegenverhaal tegen die diepblauwe utopie kwam niet uit de traditionele socialistische of sociaaldemocratische gelederen, maar uit de islamitische wereld. In het Midden-Oosten, Azië en Noord-Afrika leven millennaristische stromingen die zich veel effectiever verzetten tegen de neoliberale globalisering dan alle Facebookgroepen en Twitterdemonstranten samen. Maar aangezien progressief en links Europa zich niet in hun ideeën en streefdoelen kan herkennen, wordt er ook niet geprobeerd hun utopie te kennen en te begrijpen. Wat moeten we weten en hoe kunnen we ons verhouden tot die “groene utopie” van het islamisme die opgeld maakt in het Zuiden?

Gie Goris is hoofdredacteur van MO* sinds 2002. Daarvoor leidde hij 12 jaar het maandblad Wereldwijd. In zijn journalistieke werk is hij steeds meer geïnteresseerd geraakt in de evoluties in de islamitische wereld. In 2011 publiceerde hij Opstandland. De strijd om Afghanistan, Pakistan en Kasjmir.